Op de 12^e dag van de Islamitische maand ‘Rabi’al Awwal’,in het jaar 571 n.C., werd de profeet Mohammed (vrede zij met hem) in Mekka geboren. Dit jaar valt de 12^e‘Rabi’al Awwal’ op of omstreeks 28 mei. Het is volgens de oorspronkelijke geschriften nooit de gewoonte van de profeet geweest om zijn verjaardag te vieren; die gewoonte ontstond pas omstreeks 450 jaar na zijn dood.

Het feit dat de profeet op dezelfde dag van dezelfde maand overleed als waarop hij geboren werd, lijkt tegenstrijdig met het organiseren van grote feesten ter ere van zijn geboorte. Nochtans wordt jaarlijks door Moslims, overal ter wereld, deze dag zeer groots gevierd; velen beschouwen deze dag zelfs als de belangrijkste Islamitische feestdag. Anderen weer benutten deze dag om Mohammed te gedenken en zich te bezinnen over zijn wijze lessen aan de mensheid.

De wereld telt thans meer dan één miljard Moslims en de Islam is, volgens verschillende bronnen, de snelst groeiende godsdienst ter wereld^[1]. Nochtans is de Islam de laatste tijd vaak negatief in het nieuws, in het bijzonder waar het terrorisme aangaat; een term die bijna als synoniem voor deze godsdienst wordt gehanteerd door de Westerse wereld.Wij achten het daarom nuttig om het leven van de profeet Mohammed te belichten, omdat daardoor nagegaan kan worden of het beeld, welke de wereld heden ten dage omtrent de Islam heeft, en waaraan overigens ook vele Moslimlanden en -groeperingen debet zijn, wel het juiste is.

Mohammeds vader stierf reeds vóór zijn geboorte en hij verloor zijn moeder op zesjarige leeftijd. Daarna werd hij opgevangen door zijn grootvader Abd al-Muttalib, en na diens overlijden door zijn oom Aboe Talib, die hij hielp in de handel. Al sedert zijn jonge jaren stond Mohammed bekend om zijn eerlijkheid, die hem de bijnaam ‘Al-Amien’ (de betrouwbare) opleverde. Mohammed trok zich de maatschappelijke omstandigheden in het toenmalige Arabië, waar goede normen en waarden vrijwel volledig ontbraken, erg aan en hij trok zich daarom regelmatig terug in een grot, waar hij mediteerde; in deze grot zou hij later zijn eerste openbaring ontvangen.

Op 25-jarige leeftijd trouwde Mohammed met een 40-jarige weduwe, die tevens koopvrouw was. Na zijn eerste openbaring was zij de eerste die in zijn missie geloofde; een missie die voornamelijk gekenmerkt werd door de Eenheid van God en liefdadigheid aan de mensheid.

De hierna volgende periode was er één waarin de Islam soms grote, dan weer minder grote vooruitgang boekte. Vele tegenslagen kregen de Moslims te verduren; zo moest een groepje emigreren naar Abessinië om aan vervolging te ontkomen, een vlucht (de Hidjra) van Mekka naar Medina was noodzakelijk om dezelfde reden, verdedigingsoorlogen moesten worden gevoerd, zoals bij Badr en bij Oehoed, enz. Bij al deze gebeurtenissen, en zelfs toen Mohammed drie jaren lang met zijn volgelingen uit Mekka werd verbannen en in zeer erbarmelijke omstandigheden verkeerde, gedurende welke periode ook zijn echtgenote Gatiedja en zijn oom en beschermheer Aboe Talib overleden, bleef zijn geloof in God rotsvast. Het zijn dit geloof en zijn gebeden geweest, die hem de kracht hebben gegeven zijn missie te volbrengen en Arabië binnen een kwart eeuw om te vormen van het meest verdorven gebied ter wereld tot een land, waarin verheven normen en waarden de boventoon voerden.

Vele verhalen doen over Mohammed de ronde; zo zijn er bijvoorbeeld schrijvers die beweren dat hij lichtgevend was. Mohammed heeft echter gedurende zijn gehele leven geclaimd slechts een mens te zijn zoals alle andere mensen, met dezelfde mogelijkheden en beperkingen, met slechts één verschil, namelijk dat God hem gekozen had voor het profeetschap^[2]. Hij heeft daarom ook nooit prijs gesteld op overdreven eerbetoon aan zijn persoon; zelfs nadat hij heerser over geheel Arabië was geworden, bleef hij de eenvoud zelve. Als voorbeeld hiervan kan worden aangehaald dat hij nooit heeft gewild dat men uit eerbied voor hem opstond^[3], zoals vaak gebeurt bij herdenkingsdiensten. Nochtans zal een ieder het erover eens zijn dat Mohammed een persoon was met zeer verheven normen en waarden; een waardig voorbeeld voor de mensheid.

Op een vraag aan Aisja, echtgenote van de profeet Mohammed, over de zeden van deze profeet, antwoordde zij dat zijn moraal de Koran was. Inderdaad was Mohammed degene die de leerstellingen uit dit Boek het best in praktijk bracht. De Koran bevat niet slechts religieuze leerstellingen en bevelen, zoals aangaande het gebed, het vasten, de liefdadigheid en de bedevaart, maar geeft daarnaast ook richtlijnen over vrijwel alle zaken van het leven. Zo zijn zaken als huwelijk en echtscheiding, erfrecht, voedsel- en drankwetten, eerlijkheid in de handel en vrouwenrechten in dit Boek opgenomen, evenals meer persoonlijk gerichte regelingen, zoals die inzake kleding, roddel en laster, alcohol en kansspelen, het goed behandelen van de ouders, het houden van beloften, zachtmoedigheid, verzoening, arrogantie, enz. Als we heden ten dage om ons heen kijken en constateren hoeveel Moslims zich schuldig maken aan zaken als alcoholgebruik, kansspelen, roddel, arrogantie, machtsmisbruik, onverzoenlijkheid en dergelijke, kunnen wij niet anders dan constateren dat het zeker nodig is ons te bezinnen over de leerstellingen van de Koran, en dus over het gedrag van Mohammed.

Een begrip, waarover veel misverstand heerst, is het begrip ‘djihaad’. De letterlijke betekenis van het woord is ‘hard streven’, doch maar al te vaak wordt de volstrekt foutieve vertaling ‘heilige oorlog’ gehanteerd. Zelfs bij een grote meerderheid onder de Moslims leeft de mening dat het geoorloofd is zgn. ‘ongelovigen’ zonder pardon af te maken. Niets is echter minder waar. Strijd is door de Koran uitdrukkelijk bestemd ter verdediging^[4] en ook dit is door de profeet Mohammed gedurende zijn leven in praktijk gebracht; slechts indien hij en de zijnen werden aangevallen, werd naar de wapens gegrepen om zich te verdedigen. Er is niet één voorbeeld uit het leven van Mohammed aan te halen, waaruit zou moeten blijken dat bevolen werd de ‘ongelovigen’ af te maken of hen op enige andere manier schade toe te brengen. Wel gaf hij de gelovigen herhaaldelijk te kennen de ‘grote djihaad’ te verrichten, waarmee hij echter bedoelde de innerlijke strijd tegen de kwade neigingen van de mens^[5]. Een andere vorm van ‘grote djihaad’ is het verkondigen van de Islam^[6] en het is middels deze vorm van ‘djihaad’, dat de Arabieren werden omgevormd van het meest goddeloze volk ter wereld tot een volk met zeer verheven morele en zedelijke leerstellingen.

Mohammed heeft altijd vredig samen willen leven met belijders van andere godsdiensten. Toen bij bijvoorbeeld eens een Christelijke delegatie uit Nadjran ontving, stond hij hen toe in de moskee te overnachten, waarbij het de gasten geoorloofd was hun religieuze gebruiken te handhaven. ‘Geen dwang in de godsdienst’ is dus het motto van de Islam^[7], zoals ook door Mohammed in praktijk gebracht. Verder leert de Koran dat een ieder, die gelooft en goede werken doet, een goede bestemming tegemoet mag zien, ongeacht of die een Moslim is of niet^[8]. Ook vermeldt dit Boek dat de boodschappers van alle geopenbaarde godsdiensten door de Moslims dienen te worden gerespecteerd^[9]; Abraham, Mozes, Jezus, Krishna, Boeddha, Mohammed, enz. zijn immers allen door dezelfde Vader gezonden.

De vredelievendheid en vergevingsgezindheid van Mohammed blijken vooral bij de inname van Mekka, waartoe hij besloot nadat de ongelovigen een met de Moslims gesloten overeenkomst hadden geschonden. Mohammed rukte met bijkans tienduizend man op naar Mekka en nadat de stad was ingenomen, en de Mekkanen aan de genade van de Moslims waren overgeleverd, vergaf Mohammed hen al het voorgaande met de woorden, die ook Jozef tot zijn broeders sprak: "Er zal heden geen verwijt zijn tegen u"^[10]. Hoeveel mensen zijn er, die heden ten dage deze les van tolerantie en vergeving in praktijk brengen?

We hebben gezien dat de Koran het karakter van Mohammed was. Het is derhalve logisch dat de Moslims zo goed mogelijk dit Boek dienen te begrijpen en na te leven. Verder hebben we gemerkt dat de Islam vaak op negatieve wijze in de publiciteit komt, iets waaraan ook Moslims debet zijn. Wij willen daarom adviseren de geboortedag van de profeet Mohammed tot een dag van bezinning te maken en bij onszelf na te gaan, op welke wijze wij het voorbeeld van deze profeet het best in praktijk kunnen brengen. Hierbij is het een zaak van grote importantie om niet alleen na te gaan wat Mohammed wel of niet deed, maar waarom, dus om de motivatie achter het doen en laten van de profeet te begrijpen.

Tot slot zij vermeld dat de volgelingen van de door Mohammed verkondigde boodschap geen Mohammedanen zijn, maar Moslims; deze naam werd door God Zelf aan de volgers van de door Hem geopenbaarde leer gegeven^[11].

Voetnoten (K.=Koran):

[1] World Christian Encyclopedia e.a.; [2] K. 18:110; [3] Mishkat al-Masabih, boek 24, hfdst. 4; [4] K. 2:190, 22:39-40; [5] K. 29:6; [6] K. 25:52; [7] K. 2:256, 18:29; [8] K. 2:112, 2:62 e.a.; [9] K. 2:136; [10] K. 12:92; [11] K. 22:78